.
.
.
Geceye bırak istersen
Sığıştırdıklarını
.
.
Gizleyip yüreğine
Ama ses vermeden...
.
.
Bir yandan, ürpersin yanı başında ateş
Söneyazsın diğer yandan sessizce
Ölümüme göz kırpan mumlar...
Belki vaktidir sessizliklerime ektiğin kuraklıkların
Ölüm kadar olmasa da
Vaktidir belki yavaş yavaş
Susuzluklarımın...
.
.
Oysa...
Olmasaydı rüzgâr
Neye yarardı haylazlığı ayazın
Üşümüş yarlarda...
Gece gibi çekip tentenelerini kirpiklerinin
Değilsen benim
Hayallerime uzanman mutluluk değil...
Benim için değil...
.
.
Koynundan süzülüp bedenimi titreten tüm düşünceler kırgınlığım
Ve sokaklarıma bıraktığın tüm anılar sürgünlüğüm
Usulca duyuşlara kapı aralayan yankılar bile gittiler göçüp
Ardından...
Yalnızım
Yalnızım ardından...
Kor düşmüş kaç kelimeyi tutabilir ki
Daha yüreğim...
Ellerine dokunmaya korktuğum her an gibi
Sahipliğe kalmadıktan sonra günahın acıtışlarında
Var mısın?
Yoksa geçti mi mevsimler kırağılara terkedip gözyaşlarını?
Var mısın söyle sevdiğim
Ellerime tutunmaya bir kez olsun...
Var mısın?
.
.
Sus...
.
.
Söyleme...
.
.

Vakit çok geç
Ve ben sende erken öldüm...
.
.
.
Biliyorum...
.
.
.
.