Günaydın engebeli serçelerin can sıkıntısı sabahlar
İşlenmiş mavilerin kabaran hüznüyle bir başlangıç sanki
Başlamak dediysem
Çok eskiden
Hafiften efkârlı türkülerin alışkanlığıyla yürüyorken

Dönmek için artık kambur bir zaman olmalı insanda
Geri bakmanın avuçlarında yüzüm
Ah kiremit renkli kirşlerinde göz ucuyla saklambaç oynayan
Çocukluğum!
Senden geriye kalanların emzirmelerinde ulu gövdesinde rüyalarımın
Yapay umutsuzlukların gölgesi çivili bir yamaydı ruhuma sanki

Muhtemelen büyüdük
Dengeli kurşun izbeleri yarım yollukları ağaran puslu örtülerin
Üstünden şarkılar geçen boşluklar giymişiz üstümüze
Kıyısızlık özlemi çocukluktan kaçmanın güdük bilinci

Sonra meydanlara Tanrı sloganlarıyla gürbüz seslerle geldik
Mavi atlas
Ulu seyyahlar
Ve kirpiklerinde yorgunluk taşıyan hayalperestler

Karanlık
Zehri alınmış sabahlara bir damla yorgunluğun resmi
Kalın bir gümüşün bileğini sarması gibi
İlkin neyse
Yarım kalan en güzel şeylere selam olsun…