Anlamın yoksunluğunda
Anlamın yoksunluğunda...
Ritmine bağlandığım tüm müziklerdi, Yangınlarım. Parçalanışıydı ıslak çığlıklar, Göğün... Ve, Azap, Korkusuydu toprağın. Bir ana kaydettiği, Ne varsa vaktin. Dehrin azatsız bağrında, Ama faniliğin amansız kıskacında, Ama çalakalem isyanlarda, Yakamoza gizlenmiş azgınlıklaraydı, Ebabil kuşlarının kızgınlığı... Geceye, Göğe, Sur sesine... Sanki, Kabus içinde inleyişlere, Kurban etsen ya alazlı düşüncelerini... Bırakıp herşeyi... Ve suya, Ve taşlara, Ve uçurumlara... Bir zelzelenin çığlığında... Kabul edilmeyen secdelere keşke, Döksen ya sessizce gözyaşlarını... Sessizce kaybolsan ardından günahlarının, Tevbe yakarışlarına bırakıp yüreğini... Yüzleşip, Çırpınsa amansız korkularınla, Ellerin, Nazarların, Arzuların... Ve, Bir kelebeğin hafifliğinde, Kanatlanarak göğe, Hissetsen itminanı... Sonsuza dek. |
Çok güzeldi
Yüreğine kalemine sağlık