Tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir
seni, kendinden tekrarlayarak
çiçeklenmenin ve yeşermenin
sonsuz seherine götürecek

ben bu ayette seni ah çektim,ah
ben bu ayette seni
ağaca ve suya ve ateşe aşıladım



yaşam belki
uzun bir caddedir, her gün filesiyle bir
kadının gectiği
yaşam belki
bir urgandır, bir adamın daldan kendini astığı
yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur


yaşam belki iki sevişme arası rehâvetinde
yakılan bir sigaradir
ya da birinin şaşkınca yoldan geçişi şapkasını
kaldırarak başka bir yoldan geçene anlamsiz
gülümsemeyle 'günaydin" diyen



yaşam belki de o tıkalı andır


benim bakışımın senin buğulu gözlerinde kendini paramparça yıktığı ve bir duyumsama
var bunda benim ay ve karanlik algısıyla
birleştireceğim


yalnızlik boyutlarindaki bir odada
aşk boyutlarındaki yüregim kendi mutluluğunun sade bahanelerini seyreder
saksıda çiçeklerin güzelim yok oluşunu
ve senin bahçemize diktiğin fidanı ve bir pencere
boyutlarında öten kanarya ötüşlerini




Ve" ellerini seviyorum" diyen sesin hüznünde
ölmektir



ellerimi bahçeye dikiyorum yeşereceğim,
biliyorum
biliyorum
biliyorum


ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın
çukurunda yumurtlayacaklar

küpeler takacağim kulaklarıma ikiz iki kirazdan
ve tırnaklarımı papatya çiçeği yapraklariyla
süsleyeceğim
bir sokak var orada
ayni karışik saçları,ince boyunları ve sıska bacaklariyla
küçük bir kızın masum gülüşlerini düşünüyorlar
bir gece rüzgarın bizi alip götürdüğü



ben hüzünlü küçük bir periyi biliyorum
okyanusta yaşayan
ve yüreğini tahta bir kavalda usul usul çalan.
küçük hüzünlü bir peri
geceleri bir öpücükle ölen
ve sabahları bir öpücükle YENIDEN DOĞACAK olan
Füruğ Ferruhzad







ne çok bekledim ruhundan kalemine dökülecek şiirini okumayı


yine şiire doydum şükür

Şapşahanesin yine her zaman ki gibi


yüreğin,duygularin,sevgin katışıksız cömert kalem

Fazla özletme varlığını ve şiirlerini.

Sevgimi bıraktım şiire ve sana..

Çok güzeldi...

Hele en son ifadeye hayran kaldım.
-güzel bir ölümü hak etmişliği vardır ömrümün...-

Muhteşem bir şiirle güne merhaba dedik sayenizde üstadım. Çok ve güzel yaşayın inşallah.

Yazmış usta. Özlemiştik yüreğinizden kaleminize düşenleri okumayı.

İçini dökmüş şiir.
Duygusu hüznü yoğundu, yine güzeldi.

Ve..
Sanki;
Kendimi üzdüğüm kadar kimseyi üzmedim der gibiydi satırlar.

Hayat denilen yolda yürürken görüyor, anlıyor ki;
Hayatı yaşla değil yaşadıklarıyla öğreniyor insan. Dar vakitlere sığdırılırken koca bir ömür, üşür ıslanır bazen kelimeler.

Kutlarım yetkin kaleminizi.
Saygıyla.