sen hep gül çocukahımdır çocuk hüznün benden aldığı her gülüşü sana vakfediyorum yeterki sende gül benim gibi hiç gülmeyen çocuk sen gül ve yürü umuda doğru sen yürüdükçe çocuk başın dik ve onurlu çehrenle yürüyeceksin hep ileriye sevgi ile gözlerinde bin ışıltıyla ruhundaki devrimlerinle çocuksu yüzünde hüzün vardı sabahın her yer maviden dönmüştü küle içimde yitik bir şehir var çocuk sana yaşatılan acılar bedenimi delik deşik etmekte senden alınan her gülüş hançer gibi saplandı yüreğime vasiyetimdir hayatın benden aldığı her sevinci sana adıyorum çocuk sen solarken öldüm ben çocuk yeryüzünden düştüm toprak aldı beni bağrına sen hep gül çocuk sen gülersen her gün çiçekler açacak bağrımda Hülya Çelik |
Çocuklar gülsün cıvıldasın
Sen hep gül çocuk