Aşkımızın koyaklarından düşerken
gamzelerine takıldı ömrüm
aklımın firari yanı kalırken sende
diğer yanıysa bir intihar tepesinde

yola çıkar şiirlerim ararlar eski beni
bulsunlar isterdim aslında
bir elinde giderken söküp aldığın kalbim
diğer elinde mutluluk dolu heybenle
sen çıkardın karşıma

bağrımda bayılan narin imgeler
çiçek açardı yanımda sen olunca
dağların serin nefesleriyle
seslenir ruhum nerdesin diye
zamanın eskimiş yıllarını
sürüklerken asi nehirler
soluğu kesilen denizlerden
fışkırır hüznün acı şarkısı


bağrı yanık deryalarda gezerken
aşka dair umutlarım
kızıl şafakların enginlerinden gelen meltemle muştalanırsın
sen olur her yer
yer gök kızıl
sen se turkuaz renginde
düşersin dingin denizlerime

özlem rüzgarları
çekiştirirken yağmurun saçlarını
yine kaybolursun
gözlerime düşer gece
yüreğime inen acıyla
yer tutuşur
şafaklar tutuşur


Hülya Çelik