Kumlar örter beni
sen ateş bense kar
eririm alevlerinde suya dönüşürüm tıpkı kar’ı erittiği gibi güneşin sulanır ekinler başaklar büyütürüm kuru toprakta yürürüm bir dere görsem ona karışırım yolunu bulsam denize ulaşır dalgalarla bakışırım onlar anlar sarmalar kollarıyla lacivertleriyle yıkar beni bir gizin içinde söner yalnızlığımın ateşi kimse görmez kumlar örter beni Hülya Çelik |