Müstehzi bakışlarınla
şiirlerimin çığlıkları yankılanır
ahraz bir kentin duvarlarında irkilirim üryan bir gecenin koynunda kaldım sana çizdiğim kalbimin yollarında yetişemedim o kocaman veda’na yapışıp kaldım sensizliğin kozasında nereye baksam karanlık ve öfkeli gecenin göz hapsindeyim hâlâ tahrif edilmiş yaşanmışlığımla zimmetlenmişim acılara her baktığımda gittiğin yollara dikenlere durur bahçemin tüm gülleri bülbüller durur avaza seyirir güneş kızıl ışıklarıyla eşeler durmadan yüreğimdeki közleri harlanır alev alır bakışlarım hüzünlü bir eylül gecesi yüreğim döker yapraklarını ağaçlarımın bir ekim kasırgası gelir savurur umutlarımı bilinmez yerlere düşer gece avuçlarıma kapanır panjurları gözlerimin dökülür yaşlar sana veda eden ruhuma bir hayal gibi çıkarsın karşıma pervasızca yakarsın tüm benliğimi o müstehzi bakışlarınla Hülya Çelik |