Vakitlerden gece düşüydüvakitlerden gece düşüydü ızdırap çığlığı sarıyordu her yanını durgun denizlerin suya çalıyordu acının ayak izleri iklimler üşüdükçe ben iliklerime kadar yanardım dudağı çatlayan güllere kırağı çalardı üstelik onlar ağlarken hicran gülerdi hüzün gemisine binerken karar verilmişti vuslatın ellerine kelepçeleri takmaktı hüznün nefesi göğe baktım yüzü yere dönmüştü toprak can havliyle akıtıyordu kanını çünkü damarları kesilmişti bunca harap bunca viran ve heyelan arasında sıkışıp kalmıştı umut sandığım güç nasıl da sağanak dökülüyor. gamzeli bulutlardan toprağı yıkıyordu arındırarak kandan sitemler vuruşuyor kılıçlarıyla başları kesildikçe ölüyorlar ağaçlar dallarında biriktiriyor hazanı sonra savuruyor yüzü asık bir rüzgar vakitlerden gece düşüydü ve ben bir dağın eteğine oturmuş diziyordum hüzünleri karşı dağın eteğine yamaçlardan düşüyordu ayaz kesikleri göz kapaklarımda birikiyordu dalga dalga kırılıyordu içime akan karanlıkların sesleri Hülya Çelik |