gözlerine mavisinin
alev’in mavi harelerinde
aykırı akar gecelerin asi ırmakları büyütemezsin çocuksu gözlerinde dünde kalan anıları ayla deniz’in panoramasında yakamozlar yakılır sarhoşluğu düşer gecenin yıldızlar akar nehir misali mavisine gözlerinin her gün bir akşam çürütürüm iyotlu gözyaşlarımla güneş yanıyor kendi harında alev alev yanan umutlar dökülür küllenen dudaklarıma içerim suskunluğumu yüzünde gecenin tüm şarkılar hicran makamında demlenir hayyamın şarabi rubailerinden her gün söylenir hüznümün dallarında acılar göverir kısır döngüye tutulmuş avare bir bulut dolanır ışığa tok topraklar yansıtırcasına emsalsiz rengini serptirir etrafıma gülen çiçeklerini Hülya Çelik |