ömrümün başlangıcında
düştü yüreğime kan kırmızı cemreler
cemreler ki
ürpertti içimdeki denizleri

aşrı aşrı gezdi yüreğimin ülkesinde,
ateşten ırmaklarını
boca etti caddelerime
bir deprem ki
çıkmaz sokaklara çevirdi
tüm yollarımı

nefessiz yutkunamıyor
dumana boğuldu kalbimin dehlizleri
tenimde eriyen güneş
alnıma düşen yazgı
döküldü anlamsız cümlelerle
tüm bedenime
tercüme edildi
bedenimde dolaşan her kelime

apansız kıstırıldım
bu hayatın ezilmişliğine
şiirlerim ateşler içinde
nabzını tuttu kalbim
yok, çatlayıp tuz buz oldu derece

ellerim ayıklarken denizden dalgalarını
kalbi dağıldı kıyısındaki ırmağın
ardından bir sesle yıkıldı dağım
şimdi teke düştü gökten inen yamacım
ve ben hüzün hüzün
o yamaçtan damlarım

kaç haykırış
kaç ağlak düet geçti
ömrümün zaman tünelinden
sise bulandı
yapış yapış etti duygularımı
kaçırıyorum kendimi
bu anlamsız sanrılardan
atacak zar kalmadı artık
sadece bir yudum nefes bekliyorum
yaratandan
Hülya Çelik