"Yine de kozalarına dönmesinler diye
büyük harflerle konuşmadım hiçbirisiyle"

........
"Karanlık olunca konuştukları dil
benli tarihten önceye ait olurdu
Bilirdim
hiçbirinin en sevdiği değilim
Anlardım sonra
neden hep tek başıma ağladım
ve Calut’a yenildim"





Şiir içinde hikayelerden örülü bir hayatı gözünüzün önüne seriyorsa şiirdir.... Nasıl insanın bir hikayesi olmadığında;yaşadığı zaman bir hayata tamamlan/a/mamış bir yarım öyküyse,bazen de şiir diye bize sunulan karalamalar, sayıklamalardan ibaret olabilir. Burada kalbimden geçen, yanlış anlaşılabilir olacağım. Fikrimce kağıtla buluşan mürekkepli her kalem, adını şiir koyduğumuz sayıklamaları, katarsisleri, ya da saçma gibi gelen cümleleri içerse dahi, yine de kıymetlidir...


Gelelim bu şiirin güzelliğine...

Şiirin içinde sevgi, şefkat, farkındalık, empati, yenilgiyi kabul edebilecek kadar güçlü bir erk/ek sesi, erkek hayatı ya da kesiti;akıcı, anlaşılır, duru, net karşımıza çıkıyor.

Aslında başkasına gösterdiğimiz şefkatce,* yenilgiyi kabul edebildiğimiz ölçüde insanız.... Kendimizi kabullenişimizin, kendimizle barışık oluşun işaretidir bu noktalar...


Güçlü bir gözlem gücü, anlaşılır, naif bir dil ve akıp giden bir öykü vardı karşımda, siz'li tarihin öncesini de gördüğüm, anladığım...

Günümün şiirlerinden oldu şiiriniz, ruhuma dokundu.... Teşekkürlerimi ve sevgilerimi iletiyorum. Şiirle her daim... Tebriklerimle.İyi pazarlar.


*_ki her yenilgi, yenilgi midir tartışılır-