DönüşümAkşamı at’ından inercesine düştüm Bir kaybolup Bir yürümek gövdesinde ki hiç unutmam renklerini ışığında İçeride gök esmerliğinde yağmurun düş kanatlığı mineli gölgelerin fotoğrafında yosunlu gün dokusu incecik hüznün soluğundan içeri dağılan çoğaltının yarı yokluğu ateş ve suyun nem serinliği vakti yolculuğun tam ağzımda kenarı Yamaçları rüzgar’ın ki Birazdan titrer kızıl kuşlar Bulutu yaran kıyı yüzüm çukurlara yuğulan kına kokusu yalnızlığınca.. ayağımın tozunda bir aydınlık nasıl desem hep yeniden dönüşüyor ruhuma hasretin kokusu ... |
kim bilir kaç baharda dal olup,
kaç mevsim de yaprak dökeceğiz şair.
falları hayra yormak adettendir bilirsiniz,
hayr'olsun dedim hasretin kokusu yeniden dönüşürken ruhunuza.
eyvallah.