Aynagünlerin çarmıhı gri bulutların uzantısı yağmuru yağacak belli Tazelenirken bir çocuğun gözüne gürültülü kanatlar içimdeki deniz sığmayacak kente saçımın kımıltısı kuş’ların dağ yelpazesi bütün kelimelerime ağaçlanan renk göğsümde koca yeri üşümüşlüğün biliyorum bu kapı bu hazan hem içerden hem dışardan gök’sel bulantının ninnisinde genişledikçe akıntı derinliği yeşilin dudağıma mor alıp bahçeleri yanıma ışıklarla kaçıyorum sargılı gecelere uzanırken üzümler iklimsiz duvarlara sesini dinliyorum düşlerin oyuk minderde ve saçlarımı rüzgarıyla dağıtan... derken, uyanıyor gece papatya kokulu çocuklara kendine iyi bakan ırmağın sesinde Herşeyin iki yüzü nerde kalmıştık ..... |
O papatya kokulu çocukların, hak ettiği güneşli günlere olsun dilerim tüm uyanışları...
Duyarlılığınızı kutluyorum. Sevgiyle...