Ben bir damlayım
gözlerindeki öykü’nün denizinde
istersen ada olurum o denizde
İstersen bir kum tanesi olurum diplerde

bakışlarının şehri yükselir önümde.
bütün sokakları menekşe renginde
yüreğimin sesleri yankılanır duvarlarında tarçın kokuları yayılmış hava boşluklarına

suskun zamanlardan bir selam gelir akşamlarımıza
acının yeri ve yurdu hep içimizde
her umut yeşermişti bizden önce
gizemlerimizde

susmuştuk hep susuyorduk
acıların iklimleriyle vurgunluğumuza

özlemlerimiz bir zehir gibi sızıyordu damarlarımıza
kalbimizden gong sesleri yükseliyordu
her vurduğunda hüzünler nabzımıza
umutlarımız bağlı
esir düşmüş bir odada

acı sürgün vermiş her hücremize
Sıkışmış kalemim parmaklarımın arasına bizi ve masumiyetimizi bağırıyordu Avaz Avaz boş sayfalara
Hülya Çelik