MÜNFERİT BİR AŞKsen incinmişliğinle gidiyorsun ve ben kırılmışlığım la kalıyorum burada güneşin en keskin kılıcını saplarsın yüreğime münferit bir aşk kıvranır yalnızlığında öksüz ve yetim acılar kanatır sol yanında simyaya bulanmış bir menkıbe ağlaşır ardından geçmişini arar durur bir sahaf dükkanında hiciv şiirlerle bezersin geride bıraktıklarını kanıp gidersin bilmediğin bir revnaklığın ardına düşünmeden yol aldığını bilemezsin düşersin münzevi yollarına muhkem bir bent çevreler etrafını mutlu olursun dinginliğin vurur bedenine kelimeler birikir avurtlarında yıllar geçer tıkanırsın bir çıkmaz sokağın sonunda ve serzenişlerin birikir bir bakmışsın ki düşmüşsün paymal bir düşün koynuna Hülya Çelik |