ASILSIZ İDDİA

Ben sana
serçe parmağını
nasıl öptüğümü göstermemişsem
Söylememişsem çayı nasıl sevdiğimi
simidi kaç parçaya bölerek yediğimi
Babamın bağcıklarımı
kaç yaşıma kadar bağladığını
ya da çocukken en çok
nelere ağladığımı
Anlatmamışsam
sigarayı neden öyle tuttuğumu
Neden bırakamadığımı
sevmediğim bir kitabı
bitirme zorunluluğumu

Nasıl iddia edebilirsin ki
sana aşık olduğumu ?

“BİR ZAMANLAR AVRUPADA
FAKİR BİR DİLENCİ” HİKAYESİ

Öptü fakir demirci
kralın altın yüzüğünü
yamalı dizlerini koyarak yere
Bir alkış tufanı koptu
çan sesleri eşliğinde
Rahipler soytarılar ve yalakalar
yardım etti birbirini itip kakarak
kralın gülümsemesine

Fakir dönsem de evime
dedi demirci
kelleyi kurtardık bir öpücükle
az şey mi ?

HASTALIKLI AŞKLAR

Penceresinin camında
bir iz olmaya razıydım dedi
yahut kül tablasının kenarı
yahut ayakkabısının çözülmüş bağı
Seninki aşk değil dedim
Kırıldı
Bir daha uğramadı…

KANATSIZ TANRILAR ve İNSANLAR

Nuh’un gemisinden inen
bir kadın ve bir adam
tanrılar yontmaya başladılar
altından odundan taştan
tekrar tekrar suya aldırmadan
Halbuki kanatları bile yoktu
tanrıların -ve kadının ve adamın-
Uçmak için
ve kaçmak
olası bir tufandan
El insaf
El vicdan…

MASALIN SUÇU NE

Babaanne
masalı eğreti anlatıyor torununa
Elini öpmediğinden belki
belki de eğreti tuttuğundan
plastik bebeğini
Toruna kızan babaanne
masal kahramanlarının
kaderiyle oynayarak
çıkarıyor öfkesini

PEMBE PANJURLU OLMAYAN EV

Ben bir evdim küçük bir evdim
Sıcak korunaklı ve bahçeliydim
Ama hep bir yanlış parmak oldu
zilimin üstünde
ve ayak izleri
kapımın önünde
-ah benim
gözyaşı lekesine alışkın perdelerim-
Suçum neydi
Ben bir evdim
-bahçeliydim ulan bahçeliydim-
sadece pembe panjurlu değildim…

SİYAH AÇAN GÜLLER ve ÇOCUKLAR

En çok
yüreği kocaman kıtayı
/hani şu çocukların siyah açtığı
ve güllerin/
seviyorum sevgilim

Bilseydin sen de
bir öpücükle
-kocaman sarılarak verdiğin-
kaç çocuk
ve gül
yaşama tutunur bilseydin
öte beriye kırılmakla vakit geçirmezdin…



Özgür SARAÇ/Râzı
02102020Denizli