İTİRAFI. İTİRAF Herhangi bir apartmanın giriş kapısı kadar bile hikaye bilmiyorum Budur kusurum benim Not: Çiçek getirmeyi unutmam desem beni sevebilir misin ? II. VE ŞÜPHE Bir gün bir bakmışsın ondan geriye sadece gölge kalmış Yüzü elleri dudaklarındaki kuş izleri hepsi kaybolmuş Şüphe -evet evet senin şüphelerin senin bitmez tükenmez şüphelerin- hepsini yutmuş III. BIRAK SUSAYIM Unuttu beni Parnassus Dağı’ndaki ilham perileri Artık elimde yorgundur kelimeler -ve çürümüş içleri- Bırak susayım ki aklında hep biraz şair biraz beyaz kalayım IV. BİLMİYORUM NEYDİ Elleri uzaklara giden ama hep giden soğuk bir demiryoluydu Dudakları olumsuz hava şartlarına takılı kalmış ıssız Adalar vapuru Bilmiyorum hiç söylemedi neydi aşkımla zoru V. İYİLEŞTİM Sonra bir karanfil kopardım unuttuğun kitabın arasına koydum kendimi çıkardım da İyileştim Evet iyileştim bir süre sonra… VI. ÖLMEK DİYE BİR ŞEY Şükriye kadın öldü Yazması ıssız kaldı yastığının üzerinde Portakal ağacının haberi yoktu ve bahçeye açılan büyük kapının ve mezarı kazan küreğin ve kazmanın Devam ettiler işlerine… VII. YER YARILSA İLK MÜŞTERİ Düşün Televizyonda kırmızıya bulanmış dudakları sahiden var mı emin olunamayan bir kadınsın Şarkı söyler gibi yapıyorsun Gibi diyorum çünkü müziğin peşinden koşarken terlemişsin Emzirilmemiş yerlerden çatlayıp dökülüyor sesin İşin kötüsü rüyada da değilsin İşte böyle hissediyorum tam da sen mimiklerini bana karşı kışkırttığında Özgür SARAÇ/Râzı 15092020Denizli |