dilemmabirkaç nehir geçip soluklanmayı dilemiştim oysa kırbamda annemin gidenlere döktüğü gözyaşlarıyla bilmedim bilemezdim karabasan olup çöktü göğsüme dünya ateşi tattım suyu kokladım ayetler yazdım kırlangıç kanatlarına göğe uzandım yürüdüm durmadan dinlenmeden yürüdüm ayrı düştüm gölgemden seni ben sandım aksimi düşürdüm nehre balıklara özendim çöle vurgun kalplere dokundum terk edilmiş manastırlarda uyandım kanadım,kanadım,kanadım eprimiş bir sözcüktüm can buldum bir serçenin sesinde yürüdüm kara bir gülün teninde açtım gözlerimi bir dilemmada affettim yargıçlarımı yardım göğsümü hunharca merhamet bahçesine yuva vardım çıplaklığın sırrına tinlerin ayanlığında köhne bir anahtardım kırk kilide birden devâ yağmur oldum,yağdım vardım aşkla dolan bulutların sırrına kâh ortadoğu’da kâh afrika’da kanayan bir kayaydım genzimde iyot kokusuyla taştım dağlardan,tepelerden ihanetlerle dolu kentlerden geçtim saymadım,sayamadım bedenimdeki hançerleri aldım onları şiirlerle âüsledim dualar derledim sözcükler yonttum dokuz boğuma takıla takıla üryan bir dil doğurdum tuz oldum buzu erittim buzu ateşe tuttum ateşi suya suyu rüzgara rüzgarı kayaya kayayı balyoza un ufak oldum dağıldı zerrelerim yayıldı atlasa -anladım insan eksile eksile çoğalandır,yaşam tragedya- Necat USLU |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...