DÜŞ SATAN ADAM 1


Herkes az ya da çok düş satmaz mı kendine ?

Yavaş hareketlerle bağdaş kurup oturdu kilimin üstüne.
Avuç içlerini dizlerine koydu. Hafifçe öne doğru eğikti başı.
Gözlerini kimse görmüyordu.
Hepsi biliyordu ki "O" düş satıyordu.

-Dinliyorum, dedi düş satan adam.
Ama önce soru/n/lar… sonra düşler…

-Aramıza koyduğu uçurumlar kayıp, dedi birisi.
Bu yüzden dönemiyor giden/im geri.
Ve ben kendimle kalmaktan korkuyorum.
Zihnimde
Tüyler ürperten cinayetler işliyorum.

-Bana bir düş ver, dedi diğeri.
Gömeyim kendimi.
Ya da süpüreyim geçmişin yüzünden alın terimi.
Çünkü aşk,
Hep prematüre bir yalnızlığa çağırıyor ismimi.

-Dilimde iğneler var, dedi öndeki.
Duymak istemiyor kimse gerçeği
Ve maalesef ben
Densiz cümleler kuramıyorum
Kurtulup da vicdanımın sesinden.

-Sevgili konuştukça… dedi arkadaki.
Cümle cümle dökülüyor içimde.
Çürümüş teni üstünde buluyorum kirpiklerimi.
Adımı silme
Ve rastgele birinin koynunda yatırma beni.
Şaşılar karıştırır hep dudakların yerini.

-Kendime benziyorum kuyu derinleştikçe, dedi öteki.
Aklım ve hislerim öldürüyorlar beni.
“Çıkmaz sokak hergeleleri”
Adını hatırlamadığım harfler yüzünden,
Yeniden betimlemek zor oluyor kendimi.

-Gitmek derdindeyim, dedi beriki.
Gidemediğim şehirler dolaşıyor damarlarımda.
Ve ecel tüm kaldırımları benim için temizliyor.
Bir tek Ebabilleri istiyorum.
Ebabiller görünmüyor.
Bütün tanrılardan uzağım. Hepsi yalan söylüyor !

-Ayak izlerimi göremiyorum, dedi aynanın önündeki.
Geri dönemiyorum, düşmüşken yârin gerdanından.
Halime şairler ağlasın istiyorum çokça.
Bir tek onlar haberdar kıyafetsiz yanlarımdan.

Düş satan adam, kafasını kaldırmadan:
Susun artık, dedi. Dinleyin !

Gözleri yine görünmedi.

İnsan bir kez olsun koymalı değil mi göğsüne geceyi
Ve denemeli değil mi uyutmayı,
Tıkayarak şairlerin ağızlarını !

Bir saç teline şehir yakanlar, kaçanlardır.
Ve kaçanlar konuşamaz ki sorsunlar !

Şizofrenin cümleleri jilettir bileklerine.
Gerçekler lazım değil şizofrene.
Ama unutmamalı,
Sahte ile oyalananın çukurunu
Derin kazarlar ateşte (!)

Aradığını bulamaz insan, etkilenirse.
Belki gerekli olan,
Kaçmaktır kendinden alabildiğine.

Nef/e/sten vazgeçmeyen insan,
Anlar mı aşkın rayihasından ?
O zaman aşkı,
Bileti nereye aldığını bilmediği
Bir yolculuk saymalı.
Ki güzelin peşinden gidene,
Her yönden gelir melekler,
Yağmur vakitlerinde.

Söyleyin, şimdi !
Düş satın almak mı unutturacak isminizi ?

Sustu düş satan adam, ayağa kalktı.
Ve tüm konuşanları topladı avuç içlerine.
Sonra yerleştirdi tek tek yüreğindeki yerlerine.
Ardından kapadı perdeleri gecenin yüzüne.

Yağmur başladı,
Hafif bir ney sesi eşliğinde.
Ve niyaz
“En sadık dost ! Ey Vedud !
Bırakma elimi.
Sen ki tek terk etmeyen Sevgili…”

Ağlıyordu,
Gözbebeklerini ararken…

09/02/2010Denizli

Yağmurun şarkısı fısıltıya dönüşürken
koltuğundan kalkıp pencereye yöneldi
Perdeyi açtı ve camın buğusunu sildi
Dışarıdaki kalabalık tahmin ettiğinden fazlaydı
Çayını aldı duvara yaslandı ve izlemeye başladı…


Karşı kaldırımda
göç ülkesinden aforoz edilmiş gibi
başını önüne eğmiş bir kadın
tutuyordu elini
bükülmüş çelik namlu gibi duran
bir adamın
Biraz aşağıdaki otobüs durağında
aşk yaralarını açıkta bırakarak
birkaç cümlelik şefkat bekleyen bir adam
bakışlarını
yakınında bekleyen kadının gamzelerindeki
Tanrının el izlerine dikmişti

- Kadının tedirginliğine bakınca dedi camın ardından
adamın yaraları gözlerine
şiir gibi görünmüyordu belli ki -

Park edilmez levhasının yanında bir kadın
çantasını göğsüne bastırırken
affedildiği için amel defterinden silinmiş günahlar gibi
gülümsüyordu
- yeni günahlara yer açıldığı için belki de -
O dudaklarıyla abartırken gülümsemeyi
pencerenin önünden
usulca bir kadın geçti
Gözbebekleri ışığını yıldızlardan toplamış gibiydi

- Acaba dedi içinden çayından bir yudum alırken
gözlerinin akından
kaç atın alnı nasiplendi –

Şadırvanda abdest alan
- kasketini ters takmasından belliydi -
bir adama takıldı gözleri
Sert görünüyordu mimikleri
- belki de granittendi -
Bir ömür gerçek Tanrıyı aramak yerine
sahtesinin kafasını kırmakla meşgul olan tipler gibi
Şadırvanın kenarında bir dilenci
bildiği dualarla Allah rızası için !
serenat yapmaya başladı

- Acaba dedi pencereyi tekrar silerken
acaba 30 gümüş para verseler
bu dilenci de
Yahuda gibi İsa’yı satar mıydı ? -

Bir taksi durdu evin önünde
İçinden bir kadın indi
Piyano tuşlarında sek sek yürüyen
serçe parmağı gibiydi bedeni
yahut meleklerin elleriyle sulanmış bir bahçenin
tek lalesi
Sonra göz kenarlarındaki kurumuş dere yataklarını
makyajının altına saklamış
- ki acemiydi işçilik -
bir kadına selam verdi

- Ne güzel dedi içinden adam
bazı insanlar önemsemiyordu acemi işçiliği -

Papatyadan medet uman uğur böceği yaşında
ve elbisesi aynı kırmızı tonda bir kız
ve ona
haça çivilenmiş de
henüz iyileşememiş gibi yaslanan bir delikanlı
bakkala girdi
Hemen arkalarından da
üşümüş ellerini cebinde gezdiren bir asi

- Hayat dedi adam içinden
ironi yapmayı seviyor eylül gibi -

Bir adam
zihninde
taammüden işlenecek bir cinayete
son şeklini verirken
Dudaklarının birleştiği yerde
cilveli nehir bulunan bir kadına çarptı
Özür dilemek yerine
- elindeki kırbacın ıslığını
kölelerin üzerinden eksik etmeyen-
zorba gibi bir bakış attı
Neredeyse kuruyacaktı nehrin kaynağı

- İnsan dedi dişlerini sıkarken
neden sona bırakır ki adam olmayı? -

Biraz geride trafik lambasının gerisinde
düzgün ve pahalı giyinmiş bir adam
cenneti ve cehennemi
eteğinin altında sakladığını düşündüğü bir kadına
yalayıp yutulacak kemik parçası gibi bakarken
Başka bir adam
- cebinde muhtemelen darağacı taşıyan -
diğerinin bakışlarını söküp
mazgalın dipsiz uçurumundan attı

- İlginç dedi pencerenin gerisinden
insan kılığına girebiliyormuş demek
Ebabil Kuşları -

Karşıdaki mağazanın önünde bir çift vardı
Kadın elbiselere bakarken
yerini yadırgamış saç teli gibi duruyordu
Erkekse
- hani dansını bozmak istemez gibi uçurtmanın -
naifçe kadının saçlarını öpüyordu

- Bazı insanlar dedi adam
cansız mankenlerle oyalanırken
bazı insanlar da çiçeğini susuz bırakmıyordu -

…….
Çığlık çığlığa bir alarm sesi
bitirdi adamın rüyasını
Kalktı lavaboya gitti
Yüzünü yıkarken mırıldanıyordu
“Allah’ım neden
ben dediğimin içinde
yaşıyor bunca kişi
ve nasıl bulacağım bu kalabalık caddede
mecaz olmayan kendimi ? “


Özgür SARAÇ/Râzı
29032020Denizli