Şiirayağını uzatarak yazılmaz şiir derlenir toparlanır huzurunda gibi Tanrı’nın cennet bahçesine girersin ki yalan barınmaz orada gerçeğin boynu bükülmez kalbine yağmış karı temizlersin önce buzlar eritilir bir kalemin ucuyla ben akar bembeyaz sayfalara kayıt edilir biz bütün deseniyle yer verilmez yalana güneşsiz güne gerçek girer örtük kapıları açıp s’ayılmaz başında tokmakla duran adam fırtınası savursa kendini savurur yoksula açık mahpushaneye şiir utanır utanmazlar adına şöyle bir toparlanır karın kuytularda toplandığı gibi bazen erir kendi ateşinden kor yüzü sorar: bu k’ayıplar nedendir? 01. 02. 2020 / Nazik Gülünay |
yoksula açık mahpushaneye"
Ne güzel. Sağlıkla.