hayata dokunmak için vize almak gerek
onu sadece kendine tapulayandan
araya azizler, peygamberler girse yok yararı
dini daha lüks yaşamak için kullanırlar
köleleri, işçileri ucuza kapatırlar
ölümleri bedavadır nasıl olsa
sahipsiz olanların
yapmak için uçakları tankları
genişletmek için saray topraklarını
çalıştırırlar

istersen hiç sorma aklım
neden onlar gibi yaşayamadığımın hesabını
yanlarına adım atacak korumaların yok
Tanrı bile varsıl eliyle korur yoksulu
idare et der aklınla
usum bana anne babamı seçemediğimi söyler
söylesin, hayata nasıl açmalıyım gözlerimi
iki göz deliği pencereli odada
nasıl ulaşsın ağlamalarım
bir üst düzeyine toplumun

o kadar büyük öyküm yok
Amerika’dan diplomalar falan
kurân kursları değer görüldü bana
okuma yazma
çalış karnın doyacak kadar
bize muhtaç ol
dur tuzağında hayatın

önünüze sereceğim kocaman bir anı da yok
sokaklarda koca dayakları
odalara kapanıp ağlamaklar falan işte
önüne gelen çekiştirir
oranızdan buranızdan
dayanılmaz mahalleye dayan
aban, orada kal
sokağın ayazında oku
sokaklara kimlerin adı verilmiş

unutulmuş bir sopa ol ya da
aklından bile geçme kimsenin
orada kal!

herkes gezsin dolaşsın ülke ülke
yesin içsin senin gücünden
gökyüzü gitgide kararsın, kararsın
açma sakın gözlerini
kalk çalış, uyu
uyu uyu!

kal en arkada
gösterilerini izle televizyonda
atı alan geçsin Üsküdar’ı
altından çekerler kim bilir
ısıttığın yatağını!..

12. 01. 2015 / Nazik Gülünay