Kelebekler özgürdürkonar geçerlerdi çiçekten çiçeğe özgürdü kelebekler yine de incinirdi tülden kanatları esse rüzgâr yağsa yağmur saklanırlardı irice bir yaprak altına gün yüzünü açana kadar yasaklandı birgün orman halkına öyle keyfince uçmak. bir bahçeden diğerine yüksek duvarlar ördüler geçemediler daha ileriye kapatıldı malûm kişilerce uçacakları gökler dar alanda duvardan duvara çarpa çarpa yaralandı kanatlar doyasıya yaşayamadılar iki günlük ömürlerini kara donlu böcekler saldılar üstlerine kara maskeli kara gözlüklü! su sıktılar incinmiş kanatlarına sürüklediler yerlerde gözaltına aldılar özgürlüğü uçmayı tutukladılar! daha niçin ağzını açıp öter cırcır böceği gibiler görmeden yoluk kanatlarını! özgürdür kelebekler en az kuşlar kadar deniz dalgaları kadar özgür! keşke delseler duvarları nasıl delerse bir ağacın gövdesini ağaçkakan! 5. 3 2014 / Nazik Gülünay |
Ama bir o kadar da nazlıyız kelebek gibi biraz dokununca dökülüyor özgürlüğün pulları.
Çok anlamlı bir şiirdi canım tebrikler.