ne serpiyoruz hayata
ne bırakıyorsun
senden mi yaz
kış senin elinden mi çıktı
böyle sıcak böyle beyaz


düşündüm kapalı havayı
kim yaydı bu gri bulutları
kim düşürdü çatına yağmuru
kim besledi toprağı
nasıl açtı kırda çiçekler


dönüp bakmak gerek
uçan kuş gibi yukarıdan
nefes almak bir de, pencereleri açıp
koklamak doğadaki gizemi
ve koynunda olmak yaşamın


düşündüm sensizliğin koynunda bir de seni
koklamadığın ben’li hayatı
içinden geçmediğin rüyaları
bulutlu havalardan sızdırdığım ışığı
kendini gördü mü suretin


yoksa ben mi kapattım kapıları sana
sevgim kaldıramadı mı bunca ihaneti
yoksa yazlar mı aldı seni kollarına
bıraktı mı dondurucu kışlara
hangi ara buldun tebessümü


bilirim çok tez geçti baharın
rüzgarlar aldı savurdu durdu
elden ele yaşadın sanki
bir ayağın keserken bıçak gibi yolumu
açtı mı sanki diğerinin altında çiçeğim?


26.04. 2024 /30. 04.2024 - Nazik Gülünay