Umutsuzlukne çok dualar büyüttü bu çöl fırtınalar, karanlıklar, ağıtlar bir atım olsa geçip gider miyim’i düşünüyorum aç susuz insanları bırakıp duvar dibinde aldırış etmeden kızgın güneşe nerde yol açanlar kendilerine bizi ağırlamaz ki bu saray ateş yakamayız donup kalsak uzaktan bakarız ancak ürkek, korkak bir de bekçileri salacaklar üstümüze sanki eşkıya olmuş da işsiz insan hanlarını saraylarını yakacak ne çok karanlıklar büyütür bu kol yalnız kendine uzanır, kendini tutar onundur bütün güzel maviler denizler aylar bizedir depremleri okşar geçer onları bütün sallantılar nasıl yürürüz kendimize dilediğimiz yolda özgürce nasıl yakarız sokağın ışığını inanın ışık bile tek elden ister yakar, ister yakmaz dilerse kapatır gözlerimizi kör eder bu yerden çıkış var mı heey umut neredesin? 02. 02. 2020 / Nazik Gülünay |
Sevgi ve saygı dolu Yüreğine, emeğine sağlık...
Tebrik ederim...
______________________________Selamlar ve saygılar.