Nedenbu yuvarlak destenin ucundan kan damlıyor dünya deniyor nedense adına nasıl insan deniliyorsa insana herkes bir yere koşuyor aslında karnını doyuracağı açıkta kalmayacağı bir yere bir şarkı, türkü dillerinde özgürlüğe dair anlamını bilmeyenler bile aynı yola koşuyor sanki kocaman bir tutsak evi olmuş da dünya gardiyanlar bekliyorlar kapıda neden gün geçtikçe zorlaşıyor kendinden bir adım öteye geçmek neden bir koltukta yaşlanıyor insanlar yüzlerinde derinleşen ölüm çukurlarını görmeden çalıntı saraylarda ben de farklı değilim bir el uzatsam sensin karşımda sileriz belki tutsaklığın gözyaşını insan sağlamdır taştan duvardan kolunu bir kaldırsa yıkılır ne taç kalır ne de taht!.. neden çıkmaz içimizde kükreyen aslan 31. 01. 2020 / Nazik Gülünay |