biriktirmektir
evrenin taştan kalbinde pamuk gibi

kovulmaktır cennetinden ilahların
ölü susucuları lanetleyip, kuşların peşi sıra

parçalamaktır elleri ile yüzünü tiranın
sönen ateşin buğusunda kefenlemektir köle dansını ateş böceklerine

doluşmaktır çoban yıldızının heybesine
uzak köylere sürülemektir umudun göğünü

bir habeşin sevişmesinde
ateşi suyla kavurup devşirmektir dudaktaki altın kumu

can katmaktır
imkansızın direnç rahmine attığı kör düğüme

düş rahmi artığı çocuğun
göbek bağını kesmektir rüzgar bıçakla

zamana gebeliği öğretmektir
mahpushane duvarlarında çentik resim

üflemektir canı kaleme
yalnızca sevgiliye değil hepimize

deşmektir bir sfenksin veremli gözlerini
sütten kesilmiş Felluce de emzikle

dünyaya barış ekmektir
Astek’li kadının göğsünde güneşin tarlasına

hesabını sormaktır
atlarla koşan kardeşimin kesilen yelesinin

göz dağlamasında
lav kaynatmaktır bilmem kaç alev derece

kurşunun peşi sıra
öpmektir düşen sevgilinin kanayan memesini

fermandır
Dersim lehçesinde

sesle tüm şeytanlarını
iblisin boyu bağını kesiyorum yüksek rakımında şiirin

şiir aynasında
yürek safı

kılınmalıdır ölü aşkın cenazesi
dilber teninde agıt misali

cebindeki çiçeklerle gitmektir
bahçıvanların Amerika’sına

deniz yıldızını pusula vermemektir okyanus sevdalısı balığa
varsın tek kalsın deniz kızının sol memesi

ve

haykırmaktır
ey Firavun’un altın maskeli timsahı

dişlerini keseceğim
Ziver Bey köşkünde

kork, düş başındayım
hayaline yansıyorum denizin mum nefesinde




K.Y.