7. Kadehkemanlar çalındı şarkılar söylendi güneşe inat, bir su daha dökündü gölgen fenerlerini aya asıp sıcaklıklarını alıp gitti kediler kör bir elmas ucu ile ikiye bölünüp soğudu sesim kaldırdım alnımı matemin renginden bir kadeh rakı daha söyledim kendime etti yedi üzüncü boynuma serildi yolların kendimdeki uzaklara baktım anladım insan dönebildiği yerindi K.Y. |
dogru söze ne hacet...
yüreğinize sağlık