Akşamüstü Rakısımeyhanenin camı mezarlığa bakılı dumandan arabalar akıyor caddesinden en çok cızırtısını seviyorum buranın herkes yaşıyor sanıyor bu sesle kendini yine söndürdü ağzını kül tablasında meyhaneci öyle birden oluverdi her şey aniden kaçıştı son nefes birden söndü plak birden küçük küçük soyundu kadıncıklar evlerinde uzak evlerinde haykırışa geldi içimdeki korsan -sürün mavi tayları köpük dalgalara, uzun uzun bizim olsun meyve bahçeleri ve deniz kızları kuytu inciri aydınlansın gecenin loş ve narin uzansın ellerim gök kubbe homurdansın korkalım gevrek boynumuza ha yağdı ha yağacak yağmur telaşla koşalım ağızlarımıza elim kışlıklara davranacak son düşler artık son akşam rakısı konarım göçerim yok hoş tutuyorum karanlığımı ay seriyorum gömleğime aç açık pencerem yüzüm alabildiğine bahçe sesim alabildiğine örtülü poyraz ufak ufak döküyor ılık bir mavilik var şarkımda yataklarında eski fotoğrafların paslanmış ayaklarım durduk yere gıcırdıyor bir kadın yağmurdan telaşlı yürüyor yeşil şemsiyesi ile bir top fesleğen sokak bağırıyorum ardı sıra -uzun bacaklı gök kadın, nereye böyle güvercin adım? yağmur kuşları konuyor ayak izlerine düş merhemi sürüyor yazgısına hatıraların susuyor her şey omzundan yolunmuş bir fotoğraf konuşuyor belamdan yana ben sıcağını muskalayan kadınlar dualarınız uzun yollarmış bir tek tenimdeki diş izlerinizin yadigar ne kadar benziyorum şu masaya bir bilseniz K.Y. |