DUDAKLARIMDA KÜLÜM SEN
senle ben arası
bir ayrılıkmıydı bizi perişan eden sensizliği, göğüs kafesime sıkıştırdığım gündü senden ölümüm mürekkep yalayan sayfalar incindi kalemin ucundan dökülen sitemlere kapkara duvarlar yutkunuyor duygularım ötesinde sen tepesinde sen dibinde sen ayaz yüreğim sürüklenen bir çalıda bedenim eskimiş bir kışta boyumu aşan dertler gönül rafımda senli düşlerim intiharda bir trenin raylarında kirpiklerimde gözü kararmış bulutlar var salacak kendini gözlerimi sele boğarcasına toprak emiyor güneşi göğsünden ay rengini çalıyor yıldızlara alkış tutuyor yıldızlar umutlara senle ben arası bir uçurum bir volkan tepesi olmayan dam asırlara mayalı acılar tutmuş benliğimde düşüreceksin beni diplere ipin ucu sen uçurum sen hedefime kurşun sen düşür istersen dipsiz vadilere çırıl bir yalnızlığa mıhlanan ben sensizliğe hırpalanan ben imkansızlığınla çırpınan ben tütünle ağartmaya çalıştığım gecelerimde dumanım sen iki parmak aramda nasırım sen dudaklarımda külüm sen HÜLYA ÇELİK |
Külü bile değerli...Herşey onu anlatıyor.
Tebrik ederim Değerli Şaire...
Selam ve saygıyla...