0
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
150
Okunma
buz kıyısı bu ilk tatlı söz
rüyadan uyanırmış gibi şaşkın
içimi doldurmaya çalışıyorum seninle
kelimeler olmasaydı
kedi gibi mırıldanırdım göğe sarkan sesimle
olmanın sesiz varoluşu
akıp gitmenin uyumunu uzatarak
ve renklere çarparak büyümek
ve çiseleyen yağmur gibi ağlamak
ne sonu var ne başı bakınca
içi boş harf yumakları sıralanıp
bir abide olmak istiyor belki
fakat yıkılıp kaybolunca fikir
boşluğa kapılan yolcunun dramı başlıyor sinemalarda
işte şimdi öpülürken suskun kalabiliriz
hiç çekmeden sağa sola sonsuzluğu
ürperip mutlu olmanın son noktasını
hissetmek yeter beyaz bulutlara karışırken.
