Dönüş yolu
.
bir yorgun kuş çiz omzuma uyusun arada kanatlasın beni, kaldırsın bazen ben ona gökyüzü denizi buruşturup atalım kimi çöl upuzun uzansın bazı bir çiçeği ağlayayım uzun, dağınık ve evsiz o an için bir tek ,çok yol geleyim içimden kazınan o körpe karanlık ve dili mahrem bir yalnızlık yeri o kuşun sırtına yüklenip kendimi geçivereyim şu kalabalık kafes üzerinden dudağında gül kanayan kadınları görüp sileyim bulut pamuklarıyla. seni hemencecik bileyim Mart buzundan yükselen uçurum ve Ağustos gölgelerini tırmanan güneş yakınımda bu bir armağan. ağlamak; gül bebeklere ölü babalarının başında taşın ağırlığınca duran bir yorgun kuş çiz omzuma gözleri bir çiçek sessizliği rüzgar yalayan atlar ve kımıldanan yeşil çimenlerin diyarından alıp getirsin senden beni . |
ne tatlı bir esinti Çiğdem' in bahçesinde...