ölüm bıçağa gücenir
.
dünya unutacak beni, ben onu hiç hatırlamayacak basıp geçtiğim yolları gözyaşlarım karışacak denizin tuzuna başımı yasladığım omuzlar gibi unutacak yorgunluğumu sustuklarımı, söylediklerimi suya atılan imza olacağım bir gün akla bir türlü gelmeyen şarkının eziyet eden sözü bir silah sesi, patlayıp geçen gibi geceden yaz akşamının tanıdık serinliği pencerelere vuran okşadığım çocuk başları, diktiğim çiçekler hepsi hepsi bir gün unutacak beni kendi büyük gürültüsünden duymayacak bir zaman sesimi belki o anımsar biraz yüzümü kaydeden ayna belleği uykumu emanet alan yataklarda bedenimi döven esmer ağırlık hafifleyecek benden sonra bir iç geçirme olacağım sadece belki . |
yüreğinize sağlık...
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.