dilsizŞiirin hikayesini görmek için tıklayın güzel kardeşime...
.
her acıya ezbersiz yakalanmış omuz omuza kalabalığında dünyanın kendi sessizliğine tutunup insanı kendi acısına yabancı bırakan her şeye ağladım konuştum mahcubiyeti edep bilenle nefsine efendi olamayanla inandım ki aynı göğün altındaysak yolumuz aynı ne kadar eksiksek o kadar tamdık mart gecesidir titrer dağlar içimde soluğumu ateşe verdim sen ısın diye aynı yerden vurdular bizi aynı yerden ölmedik çocukluğumuzun sokak arasında camdan sarkan anne sesiydi hayat ilk bunu öğrendik sonra her şeyi unuttuk belki unutmak için öğrendik kardeşim, düştüğünde hala en çok benim kanar dizlerim . |