Tedirgin şiir
.
Göğsü genişleyen gökyüzünden irice düşmüş su damlasıydım ben ilk kimin camına değdim! geceyi bölüştüm siyahımdan örtümü yalnızlığınıza serindim alfabemi çözdüm, dilimi bildim sözüme yinede yetmedi söylediklerim Ah ne kurnazdı zaman, insanlık zalim kilidimi kendim yaptım kapımın anahtarını kendim parmak uçlarımla yürüdüm ki evler, yollar tedirgin bir musluğun başına durdum suyu kabıma koydum, kabımı bildim duyunca sevindim; kendi gayreti kadarmış kaderi insan denilen etin |
Çok sevgimle...