Sana hangi mektupla baslasam ulasmiyor
hangi soze baslasam dilsiz
hangi bahari getirsem mevsim hep kis
basimi hangi aniya yaslasam agir yarali
boyle bitmiyordu sevdigim hikayeler.

Sen ordayken, ben butun kavgalarda yumruk
tum sokaklarda kavga
tum kavgalarda dik

simdi; resminin golgesine deyince bile
uyusan parmaklarim
ben simdi bundan boyle nasil
ben simdi tuz buz
avuc avuc gozyasim cam kirigi

sesleniyorsun, donup bakiyorum
sen hep balkondan uzanan cocuklugum
balli gece yarisi sutum, okul yolum
cocuklukta simarikligim, ergenlikte asiligim,
yetiskinlikte yurdum.

Anne bin kere geldigim yolu kaybettim
korkuyorum.

Kelimeleri seninle giydirmek ne zor
gittin ki bilmem kac bin yil
sen simdi usul sakin hic olmadigin kadar
benden uzak , uzaklik elimi uzatsam yakinimda hic olmadigi kadar
aklimda gulusunun resmi, sesinin telasi
sen simdi masamda su, bogazimda lokma
demir yumruk sol yanimda
kalkip gittigim, donup geldigim yollarda
Anne sen simdi gozlerini bende unuttun, ellerini
kurdugun sofralarda, diktigin elbisede,serdigi dantellerde
sen simdi o gurultuden sonra duydugum anlik sessizliklerde
goge bakisimda, yagmura degisimde
sen simdi sensiz ciktigim balkon serinliginde…

Meger daha once hic aglamamisim ben
gozgoze gelince icime saplanan ok
anilar kangren
sen simdi bir mektup, ozlem dolu
bir hikaye, sonu ansizin biten

Anne cok fena dustum, tut elimden