El yazması bahar
.
bu ağrıyı siz koydunuz gül göğüslerine kadının sesi kendi uzağında patladı parlattınız yalnızlığını süngünüzde canı yumruğunuz kadardı Ah gözlerini herkes görüyor korkusunu kimse göğü kendinden maviydi kadının kuşları yangın rengi eteğinde eksik yok ki dünyaya fazlaydı can rahminden verdiği şimdi ateşini kendi denizi ile söndürüp yakıyor el yazması bahardan kalma gençliğini . |