Yaşamak Becerisi
ilgilendirmiyor artık
doğuşu güneşin geçmişin yüksek sesli konuşmaları ve hala yürürken ayağına basıyorken insan gölgesinin kendimizden daha da uzağız belki yaşamak becerisinin saf ışığını taşıyorum içimde nereye gitsem yeşil tülbent bağlı ormanlarından soğuk sulara değen ayaklarımı toprağına değiyorum kalbinin hesabı kime sorulmalı yürümeyi senden öğrenirken düşmeyi kendi kendine öğrenmenin |
Cânım şiir...