Yalnız iştir yaşamak
.
ne çok sustum kendime içim puslu orman türküsü ellerimi atsam binlerce güvercin. ne yalnız iştir yaşamak uykusunu alamamış çocuğu uyandırır gibi kuşluk vakti ya da daldırırcasına başını mavi, dipsiz suya ölüme sokulmak başkalarının yaralarından hayat yaptık kendimize ateş yandı söndü bıçak titredi karşımızda korktu insan soyundan sonra öptüm menekşeyi uyudum kurtuldum dünden, yarından arıyordum, buldum kendimi ölüyordum korkudan. ağlayınca ne çok şeye birden ağlıyorum yorgunluğuna karıncanın, göksüzlüğüne kuşların, babamın uzağına, yaşımın ortasından geçmişliğime yetişemediğime zamanın. en iyisi sen bana çay söyle, bir kitap ver çocuk sesi çal yan odadan içim "Suna’m türküsü" -boşa gider mi gözyaşlarım ağlasam... . |
yağmur 1 tarafından 1/28/2021 11:20:01 PM zamanında düzenlenmiştir.