Bazı acılar yalnızlık seviyor
.
Merhabaları kesip ortasından elveda yaptılar kuyu ağızlarında toplanmış zaman asık suratı ile bize bakıyor ne zaman koştuk bunca yol bu dağ hep burda mıydı şefkatimizi dibinden kesmişler kurumuş merhemi merhametin bundan sızlayan çıbanlarız irinimiz kimsesizlikten bir kurşun sözü var bana dünyanın alnının tam ortasına yokluğun, açlığın arsızlığın, buyurganlığın katledilen umutların içine terkedilmiş bu yıkık ve fakat her şeye rağmen iyilikte duran, sevgide ısrarcı bütün ruhların bir alacağı olmalı kolayından ölümlerin ve zor doğumların Ah anne! bileğini kestiler hemde gözümün önünde çocukluğa çıkan bütün yolların şimdi nasıl buluruz, bulur muyuz bunca değişmişken aynası bozuk karnesi kırık düşmanına dost kayıp insanlığı |