Okuduğunuz şiir 2.11.2015 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
Sancım taşınıyor uzağa
ben hep ayağıma çelme atacak o aşka yürüdüm her defasında aynı taşa takılacağımı düşünmeden
adımlarıma küfreden kaldırımlara kaldı payıma düşen günahların bestesini yapmak
gidip türkülerden aşağı bıraktım sesimi yıllar boyu süren ağıt oldum aşıkların ağzında ağzıma doluşan öpücükler kadar yakındım o’na çiçek mezarlığına dönüşmeye ramak kalmıştı ki ahşap bir sedirden topladım çırpınan gölgemi
ustalaşan acılara artık yetmiyor kıdemli mendilim üşengeç yağmurlar çöküyor yangınımın üstüne rüzgarların göç ettirdiği toz bulutu benden esiyor yarım kalmış bir rüyadan sancım taşınıyor uzağa
kimsesi terk etmiş bir yalnızlığın yakasına ilişerek yoksul bırakılmış hayallerden içeri bakınıyorum tanrım; bu kadar ayrılık nasıl barınıyor bir arada kırılmadan incinmeden nasıl taş kesilmez bunlar burada gelişi güzel bir köşe bulup kendime
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sancım taşınıyor uzağa şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sancım taşınıyor uzağa şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
''yoksul bırakılmış hayallerden içeri bakınıyorum tanrım; bu kadar ayrılık nasıl barınıyor bir arada''
Ne kadar güzel şiiriniz Cömert Bey, Nasıl bir derinlik bu böyle... Özellikle bu iki dize...O kadar sarsıcı ki..İnsan donup kalıyor okudukça... Tebrik ediyorum sizi...
hena tarafından 4/22/2016 7:11:50 PM zamanında düzenlenmiştir.
Kırık bir sal gibi insanlık dünya denizinin üstünde, günden güne su almakta, ağırlaşmakta kendine. Ki insan bireysel doğruları ile dünyaca yanlışa kafa tutmaya kalkışan küçük bir varlık oluyor kimi zaman.
Ayrılık ve yalnızlık... ikiside aynı sanılır, oysa değil! Ayrılık yakar yalnızlık susturur. Ama ikisnide bir arada yaşayan var ya işte o beden, o kalp ortadan ikiye ayrılır..
Güzel zamanlar ve çirkin zamanlar adlı zaman dilimine böler kendini üşenmeden, yağar gözlerden kelimeler gecelerce, bunalmadan devam eder isli bir dağın eteğinde yalvarmaya, yakarmaya dahi nefes almaya ki ne zordur nefessiz kalmak.. Şahidimiz Azrail.
Şiir kasım da düşen çığ damlası gibi bir kor'a bir anlık sendelik ve devam ettik yola..
öyle güzel betimler vardı imrendim açıkçası çok şiir yazılıyor çiziliyor ama betimler yerli yerinde kullanılmayınca çok tuhaf oluyor şiir yıllardır takip ederim Cömert'i şiir çizgisi ve duruşu hep aynıdır yüreği de öyle sevgilerim daim...
tanrım; bu kadar ayrılık nasıl barınıyor bir arada''
Ne kadar güzel şiiriniz Cömert Bey, Nasıl bir derinlik bu böyle...
Özellikle bu iki dize...O kadar sarsıcı ki..İnsan donup kalıyor okudukça...
Tebrik ediyorum sizi...
hena tarafından 4/22/2016 7:11:50 PM zamanında düzenlenmiştir.