göğsünde okyanus taşıyanlara
kan içiyor dünya
cocuklar, günes cocuklar toz gömüyor yüzünüzü hayatı deniyoruz üzerimizde mavi acılar yakmışlar duyuyor musun öte dağda deniz vuruyor simdi sırtımıza dönüp baksak ya muskaya sarılıdır adı boynumda cennetini kendim ekip biçtim de öğrendim iki adımlıkmış hakikatten kavgasına kapıldığınız yerde, yankısı derin dönüyor gidenlerin sesimiz avucumuzda patlayan o kızıl volkan cocuklar hem cicek hem atestiniz yaklasamadı korku yine de öyle büyüktü ki gözleriniz yok bu kıyamet bizim değil, bu figan, cehennem bu derin uykudan ölünce uyanacak mıyız gerçekten elim bagrımda çığlığını bölüsüyorum yalnızlığınızın kan içerken dünya kaynayıp duran tencereden |