Kahkaha Bahçeleri. ağlarım okyanusumca, kıyım karşıda beni bekler bunca incinmişliği korumaya alamıyor insan edindigimiz kahkaha bahçeleri ve yorgun gülümsemeler sözüm kendini söndürüyor olduğu yerde ağlarım çocuk ,göğün çoktan yağmursuz kime uzak bu sevinç işte elimizin altı mavi, yüzünün sakalı uykulu diken parlayan ve sönen ışıltılı ay hepimizin kuşkulu beklencelerin yeri soğur ısıtmaya yetmez kalbinin taşını alnının ilmekleri sökülüyor çocuk bu yük sana çok gelecek sırtını bırak masaya, bir bulut dökümü söz yüzün güldükçe genişleyen ırmak ıslan ve geç . |