“Öğrendim geçmişe takılı kalmış insanlar en acemi şekilde boğulanlar oluyor…”
Gidemiyorum Birisi yolları silmiş şehrin teninden Yolları değil sadece Kaldırımları ve tabelaları da Lambası kırık köşe başlarını bırakmış bir tek Pusu kurmaya müsait dakikaları özenle seçtiği siyaha sinsice gizleyerek
Kalamıyorum Birisi adresimi kazımış şehrin zihniden Adresimi değil sadece Hatıralarımı ve umutlarımı da Yalnızlığa itildiğim mekanı bırakmış bir tek İsmini ele vermeyen gözyaşlarımı acımadan derdest edip kenarına ilikleyerek
Ölemiyorum Birisi mezarlıkları çıkarmış şehrin kalbinden Mezarlıkları değil sadece Musalla taşlarını ve ateşli silahları da Duvar yüzlü cellatları bırakmış bir tek Ellerinde bir ölümlük yer kalmış Pazarlığa yanaşmıyor onlar da dudaklarını mühürleyerek…
“Bildim Cennet ya da cehennem değil kaderim Arafta hapsedileceğim…”
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Arafta/n şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Arafta/n şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
ölüm zayıflara ve tertemiz olanlara -günahlar anlamında- çekici sanırım zayıflar tutunacak dal bulamıyor direnemiyor belki yaşama tertemizlerse sanırım Rabbi özlüyor
Akıl ne ki kalbin yanında derinliği ne ki genişliği ne ki akıl deli bir muamma o yüzden mukayyet ol derler ben kalpçiyim aklın şu an için sınırında yaşayan kalpçi kalbin içine girmek için çırpınan ama kapılarda bekletilen kalpçi ama illa ki kalbin biri beni bulur yazar duvarlarına ismimi
Duvar yuzlu cellatlar atesli silahlar varsin pazarlik olmasin . Ölsun ölsünde sehrin kalbinden her gece seslensin siirle Ne guzel benzetmelef imgeler basim dondu sairim sevgimle cokca