Ruhumu satsam diyorum Lelia
–mesela şeytana-
bir ekmek parasına
Azrail’in gelmesine bir adım kala
uyanacağım bir uykuda
Şeytana takılma Lucifer Belial Seth Ehrimen de olur
Önemli olan isimler değil
yürüdüğün yoldur
Kim bilir
yüreğimden havalanan nasipsiz kuşlar da
aç kalmaktan kurtulur

Ruhumu satsam diyorum Lelia bir paket sigaraya
Tüm mürailer başıma üşüşüp hakikati çarpıtıyor
ve gözlerini çevirip kaderimden
utanmadan
son dileğimi soruyor
Sen de makyajlarına kanıyorsun
Şirke bulaşmadım ki ben severken
Şakiyim belki
belki mücrim
ama müşrik değilim
yani tövbesi kabul edilenlerdenim
Ah Lelia
Hangi dilde konuştuğumu neden kimse anlamıyor benim

Ruhumu satsam diyorum Lelia üç pula
Gözlerimi kapatmak korkumu bastırmıyor
Gündüz vakitlerinde suç işlemekten çekinmiyorsun
Bedenimi sürükleyip uzak mesafelere gömüyor
ve ellerindeki vebali acele yıkıyorsun
Yusufçukların kaderi aşkta yanmaktır diye
sabırla susuyorum

Ruhumu satsam diyorum Lelia fazladan iki dakikaya
Bu masaldaki “çirkin rolü”m geliyor aklıma
ve şiirlerimin dudağına ismini sürüp
yakıp kül etmeyi hakkın görüşün
-neden sanki Muhyi isminden nasiplenmedi ki gönlün-
Ah Lelia
İbrahim’in kuşları gibi Araftayım
çağırsan gelirim çağırmazsan ölürüm
Duadan başka neyim var
belki şefaat listene sessizce gömülürüm…



Özgür SARAÇ (Râzı)
03/08/2015denizli