Çıkar maskeni Lelia
Beyaz sürme alnına
ve göğsünü de açma artık yabancılara
Zannetme ki şairler
kalem yüzünden mağluptur hep
aşkta…

Masum değilsin
Ellerin günahkar kirli ve kaba
Yaktığın aşıkların küllerinden kalma
Şefkatli de değilsin
Düş kuranların cesaretlerini kırıyorsun ki
yıkmasınlar senin kumdan kulelerini

Ah Lelia !
Teninde bin bir aşk lekesi taşıyan insanların
çizemez tekrar yüzünü Tulsidas bile
sahih olmayan sözlerle
Sözler… gebe bırakan sözler…
Ne çok çıktı ağzından Lelia
sınır
zaman
ve mekan
tanımadan
Yakında o sözleri doğuracak
ve yalnız emzireceksin
Adımı bela okuyan dillere yatırdığından beri
bu senin kaderin

En keskin bahanelerini getir Lelia
Bileklerim can atıyor karşılamaya
Cismimi unutabilirsin
dudaklarımın tadını da
ama bileklerime kastetmeyi asla
İkimiz de biliyoruz nasılsa
Haksızlığını bir tek intikam hırsıyla görmezden gelebildiğini
değil mi ?

Bileklerim hazır
-istersen şahdamarım da-
Çekinirsen
ya da beklersen
Uriel’in son müziğini
Başlayamayacaksın yeni bir masala
Dert etme
Gökyüzü dürülmüş
Dağlar dökülmüş
Canlar lime lime
Dert etme
Kelebekler kendi rotasında uçmuyorsa
ve yusufçuklar kendini atıyorsa ateşe
-çemberi gittikçe daraltan havarilerine güven-

Makyajını silme
ve çıkarma yüzünden sahte de olsa
tebessümünü de
Senin olmadığın şehirleri türküleri sevmeyen
gözyaşına şahit olan günleri düşman belleyen
bu adamı sustur

Zaten ölüler kitabında yazılıdır adım
ve ben hayata ıslak bir tabutta uyandım
Mezarlıklar sessizdir sakın ha
ve paragraflar zehirli
Sen Lelia
sahip olduğun
yedi heceye
göm beni…



30/07/2015Denizli
Özgür SARAÇ (Râzı)