bir tan vakti
çiğ tanesi düşerken gözlerine
ben kanarım
ve senin haberin olmaz benden



bütün suskulara astım lehçelerimi
ta ki sen benim olana dek


saat yine beş geçiyor sensizliğimi
bana çok var daha kendimce
bilirim ki
turuncu bir keder volta attıkca benliğinde
iki damla yaş düşecek ellerine
a ğ l a m a
ben ağlarım senin yerine



bak yine
yüzün düştü gönül penceremden içeriye
bir kadının o bitmez çığlıkları eşliğinde
ve vakit alaca bir akşam vaktidir
bu vakitler değil mi hasretlere gebe



şimdi ben
demir atsam gönlündeki limanın bir köşesine
hatta uzatsam tenimi teninin üstüne
ve gözlerinde ufku seyrederken sessizce
uyusam gözlerinin içinde



ve sen bir dilek tutsan kendince
bütün bilmeceler sende düğümlendikce
ki gurbeti içimde gezdirdikce yokluğun
bir dilekde benim için dilesen



unutma
senin özlediğin kadar
bende özlerim seni her nefesimde



şimdi sunak taşları ağlar halimize
tanımsız sözler takıldıkca dilime
bir sen düşersin sol yanıma ey sevdalım
bir de bitmez özlemlerin takılır peşime



ki her aşk kendi acısı yaşarmış
özlemek ölmekmiş meğer




Hasan İpek
on sekiz mart ikibin onbeş