unutma.../unutma günü saran her gece gözlerini umutlu bir sabaha aralar nasıl olsa ruhumun açlığını kamçılar o çocuksu gülüşlerin bu kimliksiz geceler üstüme üstüme vardıkca ve ben yine umutsuz bir düşün peşine düşerim adımlarım kanar durur adını taşıyan sokaklarda ve maziden kalma ne kadar keder varsa mutluluğa giden yolda silinir seninle yavaşca körelmiş bir zaman gelipte takılır koluma özleminle astığım umutlarım kurur yokluğunda sadece hayallerim ve sen gök kuşağına bulanırsın beni ayakta tutan unutma gülüşündür aslında ayaklar altına alsam bu şehri ne söyle fark eder kader meçhul bir yol çizer nasıl olsa bahtımıza ki adını anan bütün sözlerim ürker kendinden dilsiz bir sevda bu haykırır durur sol yanımda haydi gel gel de bir tutam sevgi bırak avuçlarıma varsın mutluluk olsun keşkelerimizin inadına şimdi kurşuna dizer beni sensiz ıssız gecelerim ben her solukta umutlar biriktirirken sevdamıza ve ayaz gecelerin koynunda üşürken ellerim bırakamam tenimi bir başka tenin sıcaklığına haydi sen yum gözlerini bir kez daha bana gün doğmadan neler neler doğar u n u t m a Hasan İpek yirmibir nisan ikibin onbeş |
İNCE DOKUNMUŞ ŞİİR ALKIŞLIYORUM ÜSTAT