ölümün tek adresisahipsiz soğuk bir merminin hedefiyim şimdi düş fakiri sokaklar çıktıkca önüme biliyor musun ? ölümün tek bir resmi ve anı vardır hayallerinin yıkıldığı yer cehennemdir bedenine umutlarımın talan edildiği bu şehri adımlıyorum gözlerin perde perde çökerken akşam gibi üzerime ki ben dudaklarımı yine yanık bir ezgide unuttum dilim zaten hep esirdi ayrılık kokan hazinli sözlere ve gece yorgun yılgın bir karanlığa bıraktıkca kendini usulca ben üşürdüm yar bitmek bilmeyen hasretinin ataşlerinde şimdi ayaklarımın altından kaçar gider bu koca şehir caddeler hasmım sokaklar kanlım gelir gözlerime ve ben içimde ki senlerimi yitiririm caresiz yokluğun katre katre düştükce yüreğime biliyorum ! kim vurduya gideceğim ansızın seni aradığım sokaklar mezar olacak bedenime oysa ki bilsen içim hasretinle ne kadarda dolu fısıldadığım kadar sesliyim kendi kendime ve ben hasretinle tükendikce böyle caresizce sende coğalıyorum sessizce ve bütün duygularım afaroz edilmiş gibi iç çekişlerimden devdik cümlelerim dağılıyor orta yerlere ki aniden suretin kayboldukca gözlerimin önünden ben bitiyorum kendi içimde Hasan İpek yirmibeş mart ikibin onbeş |
yürekten kutlarım elinize gönlünüze sağlık kaleminiz daim olsun hasan cane
yüreğimden yüreğine sevgimle