ah istanbulne vakit bir yangın körüklense içimde tarifsiz imkansızlıklar kanar yine avuçlarımda sustuğum sözler yankılanırken kulaklarımda içim kanar içim yanar benim hiç durmadan şimdi dinliyor musun beni ey zalim istanbul bir varmış bir yokmuş efsane masallarından ve bu diz boyu kahroluşlarımı görüyor musun sokaklarında yok oluşlarımı anlatır mı çocuklar ah o deli zıpkın gibi çocukluğum yok mu ya sapanla kuş peşine düşerdi ayaklarım pervasızca ama büyütüyor kader insanı acılarla yoğurarak büyüdüm bende yana yıkıla ve kanaya kanaya ve savrulurken bir rüzgarın hoyrat kucağında kavuşmayı düşlerken sebebsiz ayrılıklar karşılar mutluluk beklerken kahroluşlar da yanar insan bilirsin ki biter zamanla yana yıkıla alınan soluklar oysa ki kocaman renkli bir şehirdin sen bana ışıklı neyonlarınla her gece karışırken rüyalarıma ve bütün caddelerin sokakların sevda kokardı içine düşünce anladım ki sahtesin baştan sona |
Emeğine
Sağlık
Selam Saygı Sevgi Sabır ve Dua ile...